niegrzeczny — niegrzecznyni, niegrzecznyniejszy «nieuprzejmy, źle wychowany; ordynarny, grubiański, szorstki; o dziecku: kapryśny, nieposłuszny, niesforny, swawolny» Niegrzeczne słowa. Niegrzeczne zachowanie, postępowanie. Niegrzeczni synowie. Był niegrzeczny… … Słownik języka polskiego
bachor — m IV, DB. a, Ms. bachororze; lm M. y «z niechęcią o dziecku» Niegrzeczny, nieznośny bachor. ‹hebr.› … Słownik języka polskiego
bęben — m IV, D. bębenbna, Ms. bębenbnie; lm M. bębenbny 1. «perkusyjny instrument muzyczny, złożony z korpusu rezonansowego i jednej lub dwu membran» Warkot, łomot, dudnienie bębnów. Grać na bębnie w orkiestrze. Wybijać takt na bębnie. 2. B.=D. pot. «o… … Słownik języka polskiego
burknąć — dk Va, burknąćnę, burknąćniesz, burknąćnij, burknąćnął, burknąćnęła, burknąćnęli, burknąćnąwszy «odpowiedzieć komuś z niechęcią, półsłówkami, powiedzieć coś w sposób opryskliwy, niegrzeczny» Burknąć coś niewyraźnie w odpowiedzi, ze złością.… … Słownik języka polskiego
kolczasty — «mający kolce; kłujący» Kolczaste krzewy. Kolczaste ostrogi. ∆ Drut kolczasty «drut z kolcami używany na ogrodzenia, przeszkody, zasieki przed okopami itp.» ∆ roln. Brona kolczasta → kolczatka w zn. 2 przen. «niemiły, niegrzeczny, zgryźliwy,… … Słownik języka polskiego
niegrzecznie — przysłów. od niegrzeczny Odpowiedzieć, odburknąć komuś niegrzecznie. Potraktować kogoś niegrzecznie. Zachowywać się niegrzecznie … Słownik języka polskiego
nieuprzejmy — nieuprzejmymi «nie będący uprzejmym, zachowujący się nieprzychylnie, nieżyczliwie w stosunku do innych; świadczący o takich cechach; grubiański, niegrzeczny» Nieuprzejme zachowanie. Nieuprzejma uwaga. Nieuprzejmy kolega … Słownik języka polskiego
nieznośny — nieznośnyni 1. «nie dający się znieść, wytrzymać; dokuczliwy» Nieznośny ból. Nieznośny upał, hałas. Nieznośna atmosfera. 2. «nieprzyjemny w obejściu, w zachowaniu; niegrzeczny, przykry» Nieznośne dziecko. Nieznośny jedynak … Słownik języka polskiego
nos — m IV, D. a, Ms. nossie; lm M. y 1. «narząd powonienia, u kręgowców wyższych także początek dróg oddechowych; u ludzi najbardziej wystająca część twarzy znajdująca się między oczami i czołem a ustami» Cienki, długi, duży, krzywy, mały, mięsisty,… … Słownik języka polskiego
ostry — ostrzy, ostrzejszy 1. «o narzędziach, przyrządach, przedmiotach itp.: mający kłujące zakończenie lub tnącą, wyostrzoną krawędź przeznaczoną do cięcia, krajania» Ostry nóż. Ostra siekiera. ∆ Ostry nabój «podstawowy rodzaj naboju z pociskiem do… … Słownik języka polskiego
